سنگ کلیه یک تعریف واحد برای انواع مختلف کریستال‌های کوچک و جامد می‌باشد. چندین عامل باعث ایجاد سنگ کلیه می‌شوند. برخی از آنها مرتبط با عفونت‌های کلیوی هستند. دلیل دیگر تشکیل سنگ کلیه وجود بیش از حد برخی مواد معدنی در کلیه است. ژن نیز می‌تواند تاثیرگذار باشد. از میان افرادی که مبتلا به سنگ کلیه می‌شوند، 40 درصد سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به سنگ کلیه داشته‌اند. ممکن است بدن آنها بیش از حد کلسیم و یا کمتر از حد معمول سیترات (یک ماده شیمیایی موجود در مرکبات) تولید کند.
علائم و نشانه‌های سنگ کلیه:
سنگ کلیه می تواند باعث درد شدید شود. علائم سنگ کلیه ممکن است تا زمانی که سنگ شروع به حرکت به سمت پایین حالب‌ها نکند، ظاهر نشود. به این درد شدید قولنج کلیوی می‌گویند. شما ممکن است درد در یک طرف کمر یا شکم را تجربه کنید.در مردان، درد ممکن است به ناحیه کشاله ران کشیده شود. درد قولنج کلیوی می‌آید و می رود اما می‌تواند شدید باشد. افراد مبتلا به کولیک کلیوی در هنگام تشدید درد معمولا بی قرار هستند.
سنگ کلیه معمولاً تا زمانی که سنگ وارد حالب نشده باشد، علامتی ندارد و پس از آن معمولاً با علائم زیر همراه است:
- درد شدید در ناحیه کشاله ران و یا پهلوها
- خون در ادرار
- استفراغ و حالت تهوع
- وجود گلبول سفید یا چرک و عفونت در ادرار
- کم‌فشاری ادرار
- احساس سوزش هنگام ادرار
- تکرر ادرار (از علائم سنگ مثانه نیز می باشد)
- تب و لرز (در صورت وجود عفونت)
سایر علائم سنگ کلیه:
- وجود خون در ادرار (ادرار قرمز، صورتی یا قهوه ای)
- استفراغ
- حالت تهوع
- ادرار بد رنگ یا بدبو
- لرز
- تب
- نیاز مکرر به دفع ادرار
- حجم کم ادرار
در مورد سنگ کلیه کوچک، ممکن است هنگام عبور سنگ از مجرای ادرار، هیچ درد یا علامتی نداشته باشید.
علل ایجاد سنگ کلیه:
سنگ کلیه بیشتر در افراد بین 20 تا 50 سال ایجاد می‌‍شود. عوامل مختلف می‌تواند خطر ابتلا به سنگ را افزایش دهد. در ایالات متحده، افراد سفیدپوست بیشتر از سیاه پوستان در معرض سنگ کلیه هستند. بر اساس گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کليوي، مردان بیشتر از زنان به سنگ کلیه مبتلا می‌شوند. سابقه خانوادگی سنگ کلیه می‌تواند خطر شما را افزایش دهد.
سایرعوامل خطر سنگ کلیه:
- کم آبی بدن
- چاقی
- یک رژیم غذایی با سطوح بالای پروتئین، نمک یا گلوکز
- وضعیت هیپرپاراتیروئید
- جراحی بای پس معده
- بیماری‌های التهابی روده که جذب کلسیم را افزایش می‌دهد.
- مصرف داروهایی مانند دیورتیک های تریامترن، داروهای ضد تشنج و آنتی اسیدهای مبتنی بر کلسیم
با مشاهده هريك از اين علائم لازم است به متخصصين اورولوژي مراجعه و براي درمان اقدام نماييد.